Le poèm

De qui parles-tu?
Je parle de la vendeuse.
De qui parles-tu?
Je parle de l' achaeteuse.
De qui parles-tu?
Je parle de la chanteuse.
De qui parles-tu?
Je parle de la danseuse.

ข่าว

mercredi 26 mai 2010

Cancer du poumon : la mortalité des femmes explose

ข่าว มะเร็งตับ : ความตายของผู้หญิงพุ่งสูงขึ้น

Les chiffres enregistrés chez les femmes de 35 à 54 ans sont proches de ceux des hommes dans les années 1950.En France, on compte 30 000 nouveaux cas de cancer du poumon par an. La mortalité pour ce type de cancer (le plus fréquent après celui de la prostate chez l'homme) a été divisée par deux en dix ans chez les hommes de 40 ans. Par contre, elle a été multipliée par quatre en quinze ans chez les femmes de 40 ans, sachant que le cancer du poumon est, chez les femmes, le cancer le plus fréquent après celui du sein et du colon. À quelques jours de la Journée mondiale sans tabac qui se tiendra le 31 mai, l'Institut de veille sanitaire publie ces chiffres dans le Bulletin épidémiologique hebdomadaire (BEH). En savoir plus : http://www.lefigaro.fr/sante/2010/05/25/01004-20100525ARTFIG00786-cancer-du-poumon-la-mortalite-des-femmes-explose.php

วันพุธที่ 26 พ.ค 2010

มะเร็งตับ: ความตายของผู้หญิงพุ่งสูงขึ้น

ตัวเลขที่ถูกบันทึกเกี่ยวกับโรคมะเร็งตับในผู้หญิงอายุระหว่าง 35 - 54 ปี ใกล้เคียงเหกี่ยวกับโรคมะเร็งตับในผู้ชายในปี 1950 ในประเทศฝรั่งเศส นับผู้ป่วยมะเร็งตับรายใหม่ถึง 30,000 รายต่อปี ความตายด้วยโรคมะเร็งประเภทนี้(มีจำนวนสูงตามหลังมะเร็งต่อมลูกหมากของผู้ชาย) ถูกแบ่งเป็นสองใน 10 ปี ในผู้ชาย อายุ 40 ปี ตรงกันข้ามความตายจะเพิ่มเป็น 4 ใน 15 ปี ในผู้หญิงอายุ 40 ปี ควรรู้ว่ามะเร็งตับในผู้หญิงเป็นมะเร็งที่เป็นมากรองจากมะเร็งเต้านมและมะเร็งลำไส้ใหญ่ในช่วงวันงดบุหรี่โลก ในวันที่ 31 พ.ค. สถาบันเกี่ยวกับ การเฝ้าระวังสุขภาพโลก ได้บันทึกตัวเลขในวารสารรายสัปดาห์เกี่ยวกับโรคระบาด (BEH ) ต้องการข้อมูลเพิ่มเติมค้นที่ : http://www.lefigaro.fr/sante/2010/05/25/01004-20100525ARTFIG00786-cancer-du-poumon-la-mortalite-des-femmes-explose.php

ข่าว งานเฉิมฉลองของฤดูร้อน

La carte des Festivals de l'été

Des Vieilles Charrues aux Eurockéennes en passant par les Francofolies, le Main Square Festival d'Arras, Rock en Seine ou Avignon... Découvrez notre sélection des meilleurs festivals de l’été

: วง Francofolies แสดงที่ Des Vieilles Charrues aux Eurockéennes งาน le Main Square Festival d'Arras ดนตรี Rock ที่แม่น้ำแซนหรือที่เมือง Avignon จงค้นหาและเลือกงานเฉลิมฉลองในฤดูร้อนที่ดีและสนุกที่สุด

» Consultez la carte en grand format La 8ème édition du festival Rock en Seine, grand rendez-vous musical de la fin de l'été, se déroulera du 27 au 29 août au domaine de Saint-Cloud. Programmation de qualité garantie, avec Arcade Fire, The Stereophonics, Cypress Hill, Queens of the Stone Age ou encore Foals !

ดนตรี Rock บริเวณแม่น้ำแซน : รายการที่ถูกจัดเป็ฯอย่างดีเป็นครั้งที่ 8 ที่จัดดนตรี ร็อค บริเวณลุ่มแม่แซน เป็นการนัดครั้งยิ่งใหญ่ของกลุ่มวงดนตรีในปลายฤดูร้อน จะถูกจัดขึ้นใน วันที่ 27-29 ส.ค. ในเขต Saint-Cloud รายการถูกจัดเป็นอย่างดีรับประกันคุณภาพ โดย Arcade Fire, The Stereophonics, Cypress Hill, Queens of the Stone Age ou encore Foals !

Retour à la nature Réagir Festival photo La Gacilly jusqu'au 30 septembre - Cette année, le thème de la biodiversité est particulièrement mis en avant, à l'initiative du créateur de la manifestation, Jacques Rocher, et de son commissaire, Cyril Drouhet, rédacteur en chef photo au Figaro Magazine.

-กลับสู่ธรรมชาติ งานเฉลิมฉลองภาพถ่าย La Gacilly จนกระทั่งถึง 30กันยายน ในปีนี้ หัวข้อ กับการแข่งขันถูกกำหนดไว้ก่อนเป็นการริเริ่มของผู้สร้างสรรค์งาน , Jacques Rocher และเพื่อนร่วมงาน Eyril Drouhet บรรณาธิการด้านการถ่ายภาพ นิตยสาร ฟิกาโร

Allons z'enfants ! Réagir Festival des mômes de Montbéliard du 26 au 29 août - Durant quatre jours, le centre-ville se transforme en carré pour very important garnements, où des chapiteaux poussent sur les places, des théâtres s'installent dans les squares et des estrades s'étalent au milieu des rues.

- เด็กๆไปร่วมงาน งานเฉลิมฉลอง เด็กซน ของ Montbéliard วันที่ 26-29 สิงหาคม จัดขึ้นเป็นเวลา 4 วัน ใจกลางเมืองถูกปรับเปลี่ยนเป็ฯรูปสี่เหลี่ยมเพื่อเด็กๆ หรือผู้ถูกตักเตือนที่ไปในสถานที่นี้ มีการแสดงละคร ถูกจัดในมุมถนนหรือเวทีที่ตั้งกลางถนน

À Paris-Ile-de-France : les meilleures scènes Réagir Qu'ils soient théâtraux, cinématographiques ou musicaux, les grands rassemblements festifs fleurissent chaque été sur la scène francilienne. « Le Figaroscope » a sélectionné ses préférés et assorti son best of d'adresses gourmandes.

-ที่ปารีส แคว้น Ile-de-France : การแสดงที่ดีและสววยงาม ที่สุด มีการแสดงละคร การฉายภาพยนตร์ หรือ แสดดนตรี จะมีผู้ชม จำนวนมากมายมาร่วมฉลอง ในแต่ละฤดูร้อนจะมีการแสดงละครฝรั่งเศส กลุ่มผู้จัดงาน Figaroscope ได้คัดเลือกนักแสดงที่เป็นที่ไปรดปรานของผู้ชม

Avignon doit s'interroger sur son avenir

-เมือง Avignon ถูกตั้งคำถามเกี่ยวกับงานฉลองในอนาคต

La 64e édition du festival aura manqué de cohérence.

-งานเฉิมฉลองครั้งที่ 64 จะขาดความเชื่อมโยง

พระราชวังลุกซ็องบูร์(Palais du Luxembourg)

พระราชวังลุกซ็องบูร์Palais du Luxembourg

พระราชวังลุกซ็องบูร์
ปราสาท
ผู้สร้าง
มารี เดอ เมดิชิ สมเด็จพระราชินีนาถแห่งฝรั่งเศส
สถาปนิก
ซาลอมง เดอ บร็อส
ปีสร้าง
ค.ศ. 1615
สถาปัตยกรรม
สถาปัตยกรรมฟื้นฟูศิลปวิทยา
ข้อมูลด้านการท่องเที่ยว
ที่ตั้ง
กรุงปารีส
ประเทศ
ฝรั่งเศส
พิกัด
48°50′54″N, 2°20′14″E
รายชื่อ: ปราสาท / พระราชวัง / วัง

พระราชวังลุกซ็องบูร์ (ฝรั่งเศส: Palais du Luxembourg; อังกฤษ: Luxembourg Palace) เป็นพระราชวังที่ตั้งอยู่ทางตอนเหนือของสวนลุกซ็องบูร์ในกรุงปารีสในประเทศฝรั่งเศส ในปัจจุบันใช้เป็นที่ทำการของวุฒิสภาแห่งฝรั่งเศส (French Senate) สวนลุกซ็องบูร์มีเนื้อที่ทั้งสิ้น 25 เฮ็คตาร์ที่เป็นลานหญ้าและทางเดินกรวดที่มีรูปปั้นตั้งอยู่เป็นระยะ ๆ สลับกับอ่างน้ำ
พระราชวังลุกซ็องบูร์ได้รับการก่อสร้างขึ้นสำหรับสมเด็จพระราชินีนาถมารี เดอ เมดิชิพระบรมราชชนนีในพระเจ้าหลุยส์ที่ 13 แห่งฝรั่งเศสและกัสตง ดยุคแห่งออร์เลอ็อง (Gaston, Duke of Orleans) ในบริเวณใกล้กับบริเวณที่เดิมเป็นออแตลปาร์ตีกูว์ลีเย (hôtel particulier) ที่เป็นของฟร็องซัว-อ็องรี เดอ มงมอร็องซี ดุ๊กเดอลุกซ็องบูร์ (François-Henri de Montmorency, duc de Luxembourg) ซึ่งเป็นที่มาของชื่อพระราชวัง พระราชินีนาถมารีทรงมีพระประสงค์ที่จะสร้างพระราชวังใหม่ที่ละม้ายวังพิตติในเมืองฟลอเรนซ์ที่เป็นเมืองประสูติของพระองค์ สถาปนิกเอกซาลอมง เดอ บร็อส
จึงส่งสถาปนิกเกลม็อง เมเตโซ (Clément Metézeau‎) ไปยังฟลอเรนซ์เพื่อไปนำภาพวาดผังกลับมา พระราชินีนาถมารีทรงทรงซื้อโครงสร้างและสิ่งก่อสร้างที่ค่อนข้างใหญ่โตในปี ค.ศ. 1612 และทรงมีพระราชโองการให้ก่อสร้างสิ่งก่อสร้างใหม่ขึ้นแทนที่ที่ทรงเรียกว่า “วังเมดิชิ” (Palais Médicis)ในปี ค.ศ. 1615
การก่อสร้างพระราชวังและการตกแต่งเป็นพระราชกรณียกิจอันสำคัญทางศิลปะของพระองค์ แต่ในปัจจุบันสิ่งที่ตกแต่งภายในสำหรับพระองค์ไม่มีหลงเหลืออยู่แล้ว นอกไปจากบางส่วนที่ก่อสร้างขึ้นใหม่ใน Salle du Livre d'Or ภาพชุดพระราชินีมารี เดอ เมดิชิที่ทรงจ้างให้ปีเตอร์ พอล รูเบนส์และภาพเขียนอื่น ๆ ก็กระจัดกระจายไปเป็นของพิพิธภัณฑ์ต่าง ๆ

Le palais du Luxembourg, situé dans le VIe arrondissement de Paris au nord du jardin du Luxembourg, est le siège du Sénat français, qui fut installé en 1799 dans le palais construit au début du XVIIe siècle, à la suite de la Régence de la reine Marie de Medicis. Il appartient au domaine de cette assemblée qui comprend également, dans l'environnement immédiat du palais, l'hôtel du Petit Luxembourg, résidence du président du Sénat, la fontaine Médicis, l'orangerie et le musée du Luxembourg.
Sommaire
1 Histoire
2 Architecture
3 Salle du Livre d'Or
4 Escalier d'honneur
5 Salle du Sénat
6 Voir aussi
6.1 Podcast de l'article
6.2 Liens internes
6.3 Liens extern
Histoire


Palais du Luxembourg
Le palais du Luxembourg doit son nom à l'hôtel bâti au milieu du XVIe siècle et qui appartenait à Francois de Piney, duc de Luxembourg.
La régente Marie de Médicis achète l'hôtel et le domaine dits « de Luxembourg » en 1612 et commande en 1615 la construction d'un palais à l'architecte Salomon de Brosse. Elle s'y installe en 1625, avant la fin des travaux. La partie droite du palais était réservée à la reine mère et celle de gauche à son fils, le roi Louis XIII. Une série de toiles avait été commandée à Rubens pour chacun de ces appartements mais seules treize d'entre elles destinées au logement de Marie de Médicis furent réalisées. Il est possible de les retrouver exposées dans une salle au Louvre.
En 1631, la construction est achevée, Marie de Médicis doit le quitter la même année, exilée sur ordre de son fils à la suite de la « journée des Dupes ».
À sa mort en 1642, Marie de Médicis lègue le domaine à son enfant préféré, son second fils Gaston duc d'Orléans, frère puîné du roi Louis XIII. Il passe par succession à sa veuve, Marguerite de Lorraine, puis à sa fille aînée la duchesse de Montpensier qui le vend à sa sœur cadette, la duchesse de Guise (1660). Celle-ci en fait don au roi, son cousin en 1694.
En 1715, Luxembourg revient au régent Philippe d'Orléans, qui l'abandonne à ses filles, la duchesse de Berry et la reine douairière d'Espagne. Cette dernière s'y laisse mourir en 1742.
Le 14 octobre 1750, la Galerie royale de peinture du Palais du Luxembourg est ouverte à l'initiative de M. de Tournehem, directeur des Bâtiments du Roi, à l’emplacement même de la galerie de Marie de Médicis, dans l'aile Est du palais du Luxembourg. Exposant une sélection des « Tableaux du Roi » à proximité du cycle de Rubens, il s'agit du premier musée d'art ouvert au public en France, qui préfigura la création du musée du Louvre en 1793. L'actuel musée du Luxembourg a hérité de cette tradition muséale.
Par un édit du mois de décembre 1778, le roi Louis XVI accorde le domaine et le château à son frère Louis-Stanislas-Xavier, comte de Provence et futur Louis XVIII, à titre d'augmentation d'apanage. Il en sera chassé par la Révolution française qui déclara le palais du Luxembourg « propriété nationale ».
Le « Luxembourg » devient une prison pendant la Terreur avant d'être affecté, en 1795, au Directoire. À la fin de 1799, le Directoire fait place au Sénat conservateur, assemblée créée par la Constitution de l'an VIII. En 1814 il est attribué à la Chambre des pairs. Par la suite, il garde sa vocation parlementaire, excepté durant quelques courtes périodes.
L'hôtel initial, désormais appelé Petit Luxembourg, est devenu depuis 1825 la résidence officielle du président du Sénat. Le bâtiment de droite, appelé aussi hôtel de la présidence, abrite son bureau et ceux de ses collaborateurs, ses salons et sa salle à manger privés. Le bâtiment de gauche, appelés salons de Boffrand, abrite des salles de restaurant et des salons pour les grandes réceptions organisées par le Président ou par le Sénat dont l'accueil des personnalités étrangères.
Article détaillé : Petit Luxembourg.
[modifier] Architecture
Le palais du Luxembourg tient plus de la résidence secondaire que du palais officiel urbain. Son plan est assez caractéristique des châteaux français, comme celui de Verneuil-en-Halatte auquel Salomon de Brosse a participé. Il se compose d'une cour carrée, la cour d'honneur, d'un corps d’entrée surmonté d'un dôme, le dôme Tournon, et de pavillons redoublés dans le corps de logis.
Des nouveautés, comme le corps de logis qui prend une grande ampleur par rapport aux deux ailes, ou encore la partie centrale monumentale, marquent le château. Le palais du Luxembourg est le résultat de la libre inspiration du palais Pitti (Florence, Italie) demandée par Marie de Médicis qui, s'ennuyant au Louvre, souhaitait notamment retrouver l'esprit Florentin et la douceur que ceci lui évoquait notamment à travers l'emploi du bossage de pierre dans l'architecture du bâtiment plutôt que d'un mélange de brique et de pierre, comme on en trouvait par exemple dans le pavillon de chasse de Versailles.
[modifier] Salle du Livre d'Or

Wikimedia Commons propose des documents multimédia libres sur Palais du Luxembourg.
La Salle du Livre d'Or est une salle voûtée du rez-de-chaussée aménagée en 1816 par l'architecte Baraguay, qui servait à recevoir le "Livre d'Or de la Pairie", c'est-à-dire le nom des visiteurs illustres de la Chambre des Pairs. Baraguay réutilise des boiseries et décors provenant d'autres salles, et principalement des appartements de Marie de Médicis au palais du Luxembourg et d'Anne d'Autriche au Louvre. Les tableaux et les boiseries seront retaillés, redorés, restaurés et pour certains largement repeints. L'ensemble, tel qu'il apparaît de nos jours a été entièrement restauré de 1997 à 1999 par le Centre de recherche et de restauration des musées de France.

Tableau sur faïence

Tapisserie murale

Aperçu des peintures et boiseries de la salle du Livre d'Or

Montant de cheminée avec statue d'un diablotin


Escalier d'honneur
[modifier] Escalier d'honneur
L'escalier d'honneur ou grand escalier fut réalisé entre 1803 et 1807 par l'architecte Jean-François-Thérèse Chalgrin qui travaillait au palais du Luxembourg depuis 1787 et y avait assuré la restauration des jardins. L'escalier remplaçait la galerie de Rubens.
[modifier] Salle du Sénat


Hémicycle du Sénat
Lorsqu'il fut décidé que le palais accueillerait le Sénat, Chalgrin réaménagea entièrement l'intérieur afin de réaliser la nouvelle salle sénatoriale. Achevée en 1807, celle-ci, devenue chambre des pairs sous la Restauration, fut redessinée en 1836 pour répondre à des besoins d'agrandissement. L'architecte choisi, Alphonse de Gisors, un élève de Chalgrin, avança la façade du bâtiment de 31 mètres sur le jardin et aménagea dans l'espace ainsi dégagé un nouvel hémicycle entre 1836 et 1842. La salle fut reconstruite après un incendie en 1859, toujours par de Gisors.

kanjanaporn maneewan m.5/5 no 1